De geschiedenis van onze locatie in Vianen
In de Vrijstad Vianen, gelegen in het hart van Nederland, vinden historie, groen en water elkaar. Toen de familie Van Brederode vanaf 1414 de scepter over Vianen ging zwaaien, brak hier een bloeiperiode aan. In die tijd was Vianen een welvarende stad en tegelijkertijd staat. Vianen was een vrijstad, een vluchtplaats voor ‘vreemdelingen met geld’. Lieden van bedenkelijk allooi konden altijd nog terecht in deze vrijsteden; voor vluchtelingen was er altijd plaats. Er was slechts één voorwaarde en dat was dat zij voldoende geld meenamen. Zo bestaat de uitdrukking ‘Naar Vianen gaan’ nog steeds, wat ‘failliet gaan’ betekent.
De stad Vianen heeft een kenmerkende opbouw en structuur. De stad is in haar geheel ommuurd geweest en van poorten, waltorens en rondelen, alles met kijk- en schietsleuven, voorzien. Slechts delen van de stadsmuur zijn bewaard gebleven…. Op het oostelijk muurdeel is in de 19de eeuw in de tuin van Korte Kerkstraat 3 een theekoepeltje gebouwd. Voor de hele zuidelijke muur is op het terrein een boomgaard aangelegd. Het zuidwestelijk gedeelte is met huizen bebouwd, waardoor in de stadsmuur vensters en deuren zijn gekomen. In de jaren ’70 en daarna zijn de muur en waltorens aan de zuidwestkant gerestaureerd en gereconstrueerd. Ter hoogte van het Klooster, naast de op een muurtoren gebouwde houten schuur, werden fragmenten van een waterput gevonden, die op de kadastrale minuut van 1822 terug te vinden is.
Het Klooster loopt vanaf de Korte Kerkstraat met een haakse bocht, parallel aan de stadsmuur, naar het Walsland. De naam ‘klooster’ heeft te maken met het feit dat in 1500 het plan bestaan heeft hier een dominicanessenklooster te stichten. Hoewel de paus aan de Brederodes en de generaal van de dominicanen het stichtingsverzoek toestond en opdracht gaf om de bouw en oprichting van het klooster ter hand te nemen, is het nooit tot stand gekomen. De reden is onbekend.